Даъвати рӯзномагори шинохта Абдураҳими Умариён аз Вазири корҳои хориҷии Тоҷикистон

Ҷаноби вазир Сироҷиддин Муҳриддин, муроҷиати ин ҷавони ҳамватани мо ба роҳбари ҷумҳурии Чеченистон барои дифоъ аз ҳуқуқи як ҳамватани дигарамон, ки аз ҷониби чор нафар ҷинояткор мавриди латтукуби шадид қарор гирифт ва аз шиддати захмҳои корд ҳамакнун дар бемористон дар дами марг аст, аз як тараф ситуданист, аммо аз тарафи дигар боиси шарму хиҷолат барои ҳамаи мо ва аз ҷумла шумо мебошад!

Барои мо аз он назар, ки диламон барои ин ҳамватан ва даҳҳо мазлуми дигар месӯзад, аммо чора надорем. Барои шумо, аз назаре, ки чора доред, аммо ҳаракате, иқдоме ё талоше анҷом намедиҳед.

Ҳарчанд ҳукумат ҳимояи ҳуқуқи шаҳрвандон дар хориҷ аз кишварро бар ӯҳдаи шумо вогузор ва бовар карда, бароятон маош, мошини ҳидматӣ ва ҳуҷраи гарму нарм дода аст! Дар кишварҳои рӯ ба тараққӣ ин вазифаи рақами яки вазирони хориҷист ва шумо инро беҳтар аз ман медонед!

Ба ёд доред, Александр Малахов, муҷрии барномаи “Пуст говорят»-ро, ки қирғизҳо чи гуна ба зону дароварданду водор ба узрпурсӣ намуданд ва медонед чаро? Зеро сиёсати хориҷии ин кишвари аз ҳама ҷиҳат кучактар аз мо зери контрол аст ва дар ҳимояи ҳуқуқи шаҳрвандони бурунмарзиаш вазири хориҷии ин кишвар чандон бетафовут нест.

Ин аввалин ҳодисаи нангин бар сари ҳамватанони мо дар Русия нест, ки Шумо бетафовут мемонед ва амалкардатон ноумедӣ ва нафратро дар дили муҳоҷирон нисбат ба давлату ҳукумат эҷод мекунад! Аз ҳама ҳодисаи нангин даридану намоиш додани шармгоҳи ҳамватанонамон аз ҷониби пулиси рус буд. Он замон низ ман ҳодисаро зери назар доштам ва дидем, ки дар даҳон об гирифтеду лом нагуфтед ва ба ҷойи шумо боз ҳам вазири корҳои дохилӣ генерал Рамазон Ҳамроев аз ҳуқуқи ҳамватанони таҳқиршуда дифоъ намуд!

Зоҳиран самараи кори шумо дар чанд соли охир боиси паст бурдани нуфуз ва имиҷи давлат дар миёни муҳоҷирони муқими Русия ва ҳатто хандахариши бегонагон шуда аст. Ин амал дар дохили кишвар шояд чандон назаррас набошад, аммо дар хориҷ ба номуси муҳоҷир нохун чи ки корд мехалад!

  Омили аслии афзоиши мунаққидони ҳукумат ва гаравидани ҷавонон ба гурӯҳҳои сиёсии фаъолияташон дар Тоҷикистон мамнӯъ маҳз аз анаҳамин захмҳову ноумедӣ ва нобовариву зиллат дидан аз ҷониби дигарон маншаъ мегирад, ки дар эҷоди он нақши ноӯҳдабароии шумо ва бепарвоиятон низ ҳаст! Наранҷед, ин кор оқибати хуб надорад!

Бар мегардем сари қазияи аслӣ. Ҳеҷ мушоҳида кардаед, ки ҷанҷол ва бархурди ҳамватанони мо дар Русия бо мардуми Қафқоз ду соли охир дар ҳоли авҷ гирифтан аст ва нафрату хашму қасосгирӣ байни тоҷикону аҳли Кафқоз дар ҳоли решадавонист?

Ба бахти шури миллат шумо низ мисли дигар вазирони солманд дар шабакаҳои иҷтимоӣ фаъол нестед ва монанди ҳамтоёнатон аз дигар кишварҳо дастраси мардум на! Вагарна медидед, ки чи гуна фитна миёни муҳоҷирон, хусусан наврасони ду миллати дӯсту бародар дар ҳоли авҷ гирифтан аст ва нафарони бе ному нишон чи қадар равған болои ин оташ мерезанд…

 Фикр намекунед, ки ягон гурӯҳи манфиатдор пушти ин кор дар ҳоли амал бошад. Агар то ҳол фикр накардаед аз ин ба пас ҳатман фикр кунед, назорат баред, омӯзед ва масъаларо аз сатҳи муҳоҷирони оддӣ ба ихтиёри вазорат бигиред ва дар сатҳи роҳбарияти он кишварҳо баррасӣ кунед, зеро дар чунин шароити бӯҳрон ва авҷи вируси ҳамагир барои давлату ҳукумат дарди сари иловагӣ даркор нест! Қаҳратон наояд, фориғболии шумо ба Осиёби гурӯҳҳои манфиатхоҳ об мерезад!

Ба ҷойи хулоса. Пас аз интихоботи Президентӣ бар асоси расмиёти мавҷуда ҳукумат аз нав таъин мегардад ва шумо дар қатори вазирони болои хати “риск”-буда ҳузур доред. Ҳоло ки дер нашуда ба худ оед ва масъулиятеро, ки давлату миллат бароятон бовар карда аст, дуруст анҷом диҳед!

Боқӣ, тансиҳату хонаобод бошед!

Абдураҳими Умариён